[1] mit Hilfsverb haben: ein dumpfes, polterndes Geräusch von sich geben [2] mit Hilfsverb sein: sich ein dumpfes, polterndes Geräusch von sich gebend (mit einem/als Fahrzeug) fortbewegen [3] regional, salopp, mit Hilfsverb haben: kräftig abreiben [4] Länger dauernde und wiederholte Geräusche : Geräusche machen, ballern, brausen
Person | Wortform | |||
---|---|---|---|---|
Präsens | ich | rumpele | ||
du | rumpelst | |||
er, sie, es | rumpelt | |||
Präteritum | ich | rumpelte | ||
Konjunktiv II | ich | rumpelte | ||
Imperativ | Singular | rumpel!rumpele! | ||
Plural | rumpelt! | |||
Perfekt | Partizip II | Hilfsverb | ||
gerumpelt | haben, sein | |||
rumpeln |
Wort | Synonyme |
rumpeln | bullern |
rumpeln | bollern |
rumpeln | poltern |
rumpeln | wämsen |
rumpeln | rumsen |
rumpeln | krachen |
rumpeln | poltern |
rumpeln | rumsen |
rumpeln | donnern |
rumpeln | nähern |
rumpeln | rasseln |
rumpeln | gewittern |
rumpeln | rattern |
rumpeln | aufziehen |
rumpeln | holpern |
rumpeln | lärmen |
rumpeln | kollern |
rumpeln | grollen |
rumpeln | nahen |
rumpeln | rumoren |
rumpeln | stoßen |
Bedeutung | Deutsch | Übersetzung | Sprache | Artikel | Aussprache |
---|---|---|---|---|---|
Rumpeln | rumble | en | |||
rumpeln | to rumble | en | |||
poltern | to rumble | en | |||
rumoren | to rumble | en | |||
rumpelnd | rumbling | en | |||
polternd | rumbling | en | |||
rumorend | rumbling | en | |||
gerumpelt | rumbled | en | |||
gepoltert | rumbled | en | |||
rumort | rumbled | en | |||
rumpelt | rumbles | en | |||
poltert | rumbles | en | |||
rumpelte | rumbled | en | |||
polterte | rumbled | en | |||
Es rumorte in seinem Bauch | His stomach rumbled. | en | |||
rumpeln | to lumber | en | |||
trampeln | to lumber | en | |||
rumpelnd | lumbering | en | |||
trampelnd | lumbering | en | |||
gerumpelt | lumbered | en | |||
getrampelt | lumbered | en | |||
rumpeln | to trundle | en | |||
rollen | to trundle | en |